Kirkenes – de Russische Grens

Het diner gisteravond was een belevenis. Het restaurant ligt aan de achterzijde van het schip op dek 4. En vanaf een uur of 8 was het buiten toch echt wel onstuimig. Het voelt als heftige turbulentie in een vliegtuig, zo erg dat de gezagvoerder dan zegt ‘iedereen zitten en stoelriemen vast’, maar hier zegt de kapitein dat niemand meer het dek op mag, en wordt de soep gewoon uitgeserveerd. Glazen zet je zoveel mogelijk op de rubberen placemat op je tafel zodat niks van tafel glijdt als we weer een golf te pakken hebben. Het was beduidend stiller dan anders in het restaurant en de bediening heeft in een sneltreinvaart de 3 gangen uitgeserveerd. Ondanks deze bumpy ride hebben we heerlijk geslapen. Vanochtend weer vroeg uit de veren want we gingen op excursie naar het sneeuwhotel. Maar eerst nog even het dek op en van het uitzicht genieten bij -17 graden (gevoelstemperatuur -27 graden). Het dek was nog best glad op sommige plaatsen en het opspattende zeewater heeft voor behoorlijk wat ijsaanslag en ijspegels gezorgd. De wind doet gewoon zeer aan je gezicht, dus het kolletje gaat omhoog. Enige nadeel is dat de bril dan beslaat en bevriest. Zou iemand al een verwarmde bril uitgevonden hebben? Bij aankomst in Kirkenes gelijk van boord en de bus in. In Noorwegen moet je in de bus ook een gordel om en geloof me dat is nog niet makkelijk als je een Noordpool uitrusting aan hebt. Je krijgt het er wel warm van. Onderweg naar het sneeuwhotel krijgen we wat lokale informatie. Zo ligt de grens met Rusland niet ver en konden Noren en Russen die binnen 30km van de grens woonden zonder visum reizen. Sinds de oorlog met Oekraïne zijn de relaties toch iets bekoeld. Kirkenes is groot geworden door de ijzererts mijnen, maar die zijn inmiddels gesloten. Tegenwoordig is het toerisme erg belangrijk en met name de Hurtigruten boten die hier aanleggen. Nog een ander leuk weetje is dat Kirkenes een drie landen punt is, in Finland is het 1 uur later en in Rusland is het 2 uur later. Je kunt dus een rondje lopen in 3 verschillende tijdzones. Aangekomen bij het sneeuwhotel, gaan we eerst bij de Huskies kijken. Dat zijn er ruim 150. De husky honden worden gebruikt voor de sledetochten die ze aanbieden. De honden delen met z’n tweeën een hok en willen altijd rennen. Ze worden getraind om een tocht van 28-30 km te rennen. Het sneeuwhotel kan 365 dagen per jaar geboekt worden ook al is het zomers 25 graden buiten. Binnen is het altijd -4 graden. Ze maken hun eigen sneeuw om het hotel en de route van de snowmobile tochten te onderhouden. In het sneeuwhotel zijn 13 kamers en een bar van ijs. Ook de kerstman logeert hier regelmatig. Op het terrein zijn er ook hutten te boeken met grote ramen zodat je het noorderlicht kan zien en een heel scala aan outdoor activiteiten. Eenmaal terug op de boot konden we gelijk aanschuiven voor de lunch en hebben we daarna een klein tukkie gedaan. Kirkenes heeft een vliegveld vandaar dat een deel van de gasten hier van boord ging en er ook weer nieuwe reizigers zijn aangemonsterd. Zodra die aan boord waren, zijn we weer vertrokken. Kirkenes is het keerpunt van onze reis dus we zijn op de weg terug richting het zuiden. Straks weer de Barentszee op met hopelijk minder wind dan gisteren zodat we het dek op kunnen voor het noorderlicht.